Mniszek pospolity i jego cudowne właściwości

 Do VII wieku mniszek pospolity (taraxacum officinale) zwany też lekarskim, dmuchawcem, mleczem świni, lwim zębem, czy podróżnikiem mleczowatym - nie był wymieniany w herbarzach chińskich. W Europie pojawił się z kolegi w 145 roku w Ortus sanitatis. W Chinach stosuje się całe rośliny, które nazywane są pu pong ying. Na Zachodzie używa się zwykle oddzielnie liści i korzeni oddzielnie [1].


    Mniszek popularnie zwany mleczem (co jest mylące w związku z mleczem polnym) jest chwastem uciążliwym dla rolników, ogrodników czy wszystkich tych, którzy chcą mieć piękne trawniki. Jednak przy bliższym poznaniu działania tej rośliny warto się z nią zaprzyjaźnić. Mniszek lekarski bowiem to cenne zioło, o niezwykle ważnym działaniu.

Franz Eugen Köhler, Köhler's Medizinal-Pflanzen, Domena Publiczna

Charakter [1]:

Zimny, gorzki, słodki

Podstawowe związki:

• Liście gorzkie glikozydy, harotenoidy, terpenoidy, cholina, sole potasu, żelazo, wapń, fosfor, magnez, witamina A, B, C, D. Ziele zawiera w 1 kg suchej masy: 42,6 g potasu, 4,98 g fosforu, 652 mg żelaza i 48 mg manganu.[2]
• Korzeń: gorzkie glikozydy, tatniny, trójterpeny, sterole, olejek lotny, cholina, asparagina, inulina.
• Kwiaty: Kwiaty mniszka zawierają helenin. Jest to substancja pomocna dla osób które mają problemy z widzeniem w ciemności. Kwiaty mniszka zawierają duże ilości witaminy A i B2 (ryboflawiny). 

Działanie:

• Liście: moczopędne, wzmacniające wątrobę, przewód pokarmowy. Stosowany w cukrzycy na zbicie cukru. Używa się ich dla zatrzymania płynu w organizmie, szczególnie w problemach z sercem i dolegliwościach układu moczowego. Liście skutecznie wzmacniają wątrobę i układ trawienny. Zbiór przez cały sezon wegetacyjny. 
• Korzeń: wzmacnia wątrobę, żółciopędnie, moczopędnie, słabo przeczyszczający, przeciwreumatyczny. Pobudza czynność wątroby, wzmacnia w wielu dolegliwościach, włącznie z kamieniami żółciowymi oraz żółtaczką. Jest łagodnym środkiem oczyszczającym. Może być użyteczny w biegunkach, chronicznych stanach zatrucia, zapalenia stawów, trądziku, egzemie, ropni, czyraków. Zbierany jesienią. 
• Łodyga- wg M. Treben- chorzy na cukrzycę powinni zjadać 10 łodyg dziennie, które się myje i zjada z kwiatostanem, a potem usuwa się kwiatostan i zjada łodyżkę. Pisze ona, że "osoby, które czują zmęczenie, przygnębienie, niedomagające - powinny przeprowadzić 14-dniową kurację, stosując łodygi mniszka pospolitego". [3, s.38.]. 

Zimny, wysuszający i oczyszczający zarazem a wszystko dzięki goryczy, którą w sobie zawiera - John Gerard, 1597

Kolejne fazy kwitnienia i owocowania, Joe MiGo

Stosowanie

1. HERBATKA

Garść świeżo zerwanych kwiatów parzyć w 250 ml wrzącej wody przez około 20 minut. 

Pić szklankę naparu - dwa razy dziennie.

2. SYROP

- ok. 3 l wody
- 1,5 kg cukru
- 1 cytryna
- miska kwiatów mniszka lekarskiego (ok. 200 sztuk)

       Zagotowałam wodę z cukrem. Kwiaty rozłożyłam na papierowy ręcznik, odczekałam 10 minut, aż wyszły robaczki. A następnie zebrałam i wrzuciłam do wody z cukrem.

Zdjęcia własne

        Gotowałam 15 minut. Dodałam  odciśnięty sok z cytryny. Zostawiłam na noc w garnku. Rano przelałam przez sito i zagotowałam.

Aby wyszedł miód z mniszka- powinno się gotować na najmniejszym gazie tak, by woda odparowała trochę. Ja jednak zadowoliłam się syropkiem.

         Rozlałam do czystych słoiczków i małych buteleczek szczelnie zamykając. Po dobie wyniosłam do piwnicy.
         Wyszedł jasnożółty syrop o pysznym smaku z lekką nutą goryczki. W smaku całkiem smaczny. Cukier daję dlatego, że u nas dzieci uczulone są na miód, a podgrzewanie miodu uważam za stratę cennych składników. Jeśli ktoś woli zrobić bardziej zdrowo- może dać cukier trzcinowy, ale nie ma co się oszukiwać- cena syropu będzie wyższa.


       Maria Treben poleca 4 kopiaste garście kwiatów, na 1l wody i 1kg cukru. Najpierw kwiaty gotuje się w zimnej wodzie, powoli aż do wrzenia. Później zdejmuje się z kuchenki i odstawia na noc. Następnego dnia wylewa się wszystko na sito i przecedza. Kwiaty się odciska. Wtedy dodaje się 1kg cukru, i sok z cytryny. Gotuje się na małym ogniu i odparowuje. Całość trzeba oziębić nawet 2 razy, by sprawdzić konsystencję. Nie może być zbyt gęsty, bo się scukrzy, ani zbyt rzadki- bo może skwaśnieć... [I TU SIĘ OKAŻE, bo ja zrobiłam syrop jak owocowy, czy z bzu dzikiego].

Na co syrop?

Na kaszel mokry- działa wykrztuśnie.
"Syrop z kwiatów mniszka działa korzystnie w chorobach gardła, jamy ustnej i oskrzeli, z uporczywym kaszlem, bólem i obrzękiem" [5].

LIŚCIE [1]:

• ŚWIEŻE- dodajemy do sałatek, działa oczyszczająco, zbija cukier (polecany dla cukrzyków).
• SOK - wyciskany z liści płyn stosuje się ze względu na jego moczopędne działanie. Pije się do 20 ml soku, 3 razy dziennie 
• NAPAR- Ma słabsze działanie moczopędne niż sok. Używa się go w stanach zatrucia, włączając skazę moczanową, czy egzemę. Jako delikatny środek pobudzający działanie wątroby i przewodu pokarmowego. Napar przyrządza się z liści świeżo ususzonych.
• NALEWKA - Często dodawana jet do leków stosowanych w osłabieniu serca, zapewnia odpowiedni dopływ potasu do organizmu.

KORZEŃ [1]:

• NALEWKA- w stanach egzemy, zatrucia, skazy moczanowej, pobudza wątrobę, w zaburzeniach jej funkcjonowania itp.
• ODWAR- Używa się w tych samych dolegliwościach co nalewkę. 

Domena Publiczna

Majeczka, zdj. własne

    KOSMETOLOGIA

"Mniszek pospolity jest wykorzystywany jako roślina kosmetyczna – stanowi dodatek do niektórych kremów przeznaczonych do pielęgnacji skóry suchej i starzejącej się". [2]

Maria Treben pisze w swej książce "Apteka Pana Boga", że pokrzywa i mniszek oczyszczają krew, a tym samym zmniejszają trądzik [3].

Sok z łodyżki mniszka polecany jest na kurzajki.

"Sok mleczny, znajdujący się we wszystkich częściach mniszka, zawiera inulinę (gromadzoną głównie w korzeniu i osiągającą tam stężenie do 40%). Lateks koaguluje w kontakcie z powietrzem. Dodatkowo sok mleczny zawiera szereg metabolitów, które są toksyczne lub gorzkie." [4]

Mniszek lekarski jest popularną rośliną służącą do wyplatania wianków.

Literatura:

[1]  P. Ody, Wielki Zielnik Medyczny, Wyd. Debit, Bielsko-Biała 1993

[2] M. Nowiński, Chwasty łąk i pastwisk, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1970
[3] M. Treben. Apteka Pana Boga, ExLibris, Warszawa 1999
[4] https://pl.wikipedia.org/wiki/Mniszek_pospolity#cite_note-nowinski-33 
[5] http://www.panacea.pl/articles.php?id=40 

Posty o ziołach i ich stosowaniu mają charakter wyłącznie informacyjny i hobbystyczny.  Nie są poradą lekarską, zielarską itd. 

Share on Google Plus

About Admin